Als je een column begint met de overheid als onderwerp dan zou het een stuk kunnen worden met scheldkanonnades in de richting van overheidsinstanties die de burger onheus hebben behandeld. Die kant ga ik niet op, dan komt er geen einde aan. Veel mensen zullen ongetwijfeld onprettige ervaringen hebben meegemaakt met een ambtelijke instelling, zoals afwijzingen op verzoeken die een ambtelijk traject ingaan. De wensen van de burger stroken nu eenmaal niet altijd met de heersende wet- en regelgeving. Het is mooi dat we een rechtstaat hebben om de orde te bewaken. Als iedereen z’n eigen gang gaat lopen we te hoop in een ongenaakbare samenleving met ontelbare obstakels. Daarom is het goed dat we een overheid hebben. Hoewel???
Gekozen door het volk
De Rijksoverheid voor de inning van belastingen, zorg, onderwijs, defensie, enzovoort. De lagere overheden voor ruimtelijke ordening, vergunningenbeleid en de lokale belastingheffing uiteraard. In onze sociale verzorgingsstaat hebben we zodoende veel overheden. Omdat ik al een tijdje meega kan ik terug zien op de ontwikkeling van onze bestuursorganen vanaf de jaren 50 van de vorige eeuw. In die tijdspanne is er veel veranderd. De overheid is gevormd door onze politici die door het volk worden gekozen. De eerste decennia na de WO2 ging alle aandacht uit naar de wederopbouw en (her)inrichting van onze sociale verzorgingsstaat. De burger werd via het gekozen parlement betrokken bij de inrichting van het land. Echter ging de regering ook een andere kant op kijken. De kant van een verenigd Europa. Via de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal en later de Europese Economische Gemeenschap ging een klein polderlandje meedoen in een “machtige EU,” bekrachtigd in het Verdrag van Maastricht in 1993.
Globalisten versus nationalisten
Onze regering moest voortaan de aandacht verdelen over meerdere fronten. Niet alleen rekening houden met z’n burgers maar ook meedenken in het bestuur van de grote club die een tegenhanger moest worden van de andere machthebbers op onze globe. Met de oprichting van de EU begon ook de globalisering vorm aan te nemen. Grenzen vervaagden en de globalisten kregen met hun multinationale bedrijven veel invloed op de westerse economieën. Met hun kapitaal en een machtige lobby zetten de opkomende multinationale Techbedrijven regeringen onder druk. Landen beconcurreren elkaar met fiscale voordelen om de gunst van de multinationals. Als beloning een vestiging plus een paar medewerkers. De overheid richtte de blik naar boven in plaats van naar beneden en vergaten de burgers die tevergeefs hun stem uitbrachten. Het draait in de landelijke politiek niet meer om de positie tussen links en rechts. Het gaat nu om de positie tussen globalisten en nationalisten. De landelijke politiek heeft nauwelijks oog voor de burger die niet verder kijkt dan de eigen landsgrens. Niet iedere burger is een globetrotter.
Binnenlands belang verdrukt door buitenlands belang
De inrichting van het eigen nest gaat ons meer aan het hart dan bijvoorbeeld de samenstelling van de regering in Italië, terwijl juist die regering een flinke spelbreker kan zijn voor de EU-politiek. Zelfs de aandacht van ons eigen parlement is al jaren afgeleid van de binnenlandse beslommeringen. De toeslagenaffaire is het ultieme voorbeeld van hoe erg het mis kan gaan. Jarenlang hadden slechts 2 parlementariërs zich verdiept in de ellende van duizenden burgers die ten onder gingen aan achterhaalde en gebrekkige regelgeving doordat binnenlandse wetgeving achterliep met de tijdgeest. Het belang van de nationale fiscale en sociale wetgeving werd verdrukt door de snelle internationale technologische ontwikkelingen. De opkomst van Big Tech had de volste aandacht van de regering. De stem van het volk werd niet meer gehoord. Zie de oprichting van bijvoorbeeld de omroep ON(Ongehoord Nederland). En zie de snelle opkomst van de online nieuwskanalen en discussieplatforms.
Uitsluiting
De burger raakt de weg kwijt. Wordt onvoldoende geïnformeerd over de snelle technologische ontwikkelingen die de inrichting van onze maatschappij snel veranderen. Wat is eigenlijk de rol van de overheid daarin? We zien de machtsgreep van Facebook, Twitter, Google, Youtube, etc., die censuur toepassen op hun eigen sociale media. Ze zijn “The Big Tech,” de nieuwe technologische bestuurders. De overheid kijkt toe hoe kritische berichten worden verwijderd als ze niet overeenkomen met de richtlijnen van hun community. Big Tech is dus de baas. We staan er bij en kijken er naar. Intussen zijn wij maatschappelijk aan banden gelegd doordat een virus zijn intrede deed en de status kreeg van een pandemie. De discussie dat er geen sprake kan zijn van een pandemie wordt door de censuur van Big Tech de kop ingedrukt. Plotseling zijn demonstraties verboden en worden mensen belet om met elkaar in discussie te gaan. We kunnen elkaar nauwelijks bezoeken. Kunnen niet meer winkelen, niet naar de kroeg, het theater, stadion, geen vakantiereisjes, tenzij we meedoen met Big Tech en Big Farma. We kunnen onze vrijheden onder voorwaarde terug veroveren. Zorg dat je gevaccineerd bent en/of een testbewijs kunt tonen. Waar blijft ons zelfbeschikkingsrecht?
Parlementaire goedkeuring niet nodig
We zijn nu (bijna) allemaal digitaal en met het opgeven van onze privacy komt de Nieuwe Wereld binnen bereik. Ga niet in discussie over het virus dat nog duizend keer muteert en telkens nieuwe vaccins vereist. Geloof in Big Tech en Big Farma dan komt het allemaal goed. Vergeet de overheid en geloof in het WEF: Build Back Better. Geloof in de aanstaande robotisering die de mensheid optilt naar een hoger plan. Geloof in de nanotechnologie. Geloof in de nanodeeltjes in vaccins. Geloof in Bill Gates met zijn foundation: https://www.gatesfoundation.org/ : “Alle levens hebben dezelfde waarde en ongelijkheid moet de wereld uit.” Hier stop ik, want ik wordt gecensureerd als ik hier een complot in zie. Complotten bestaan niet, punt uit. Kijk naar het WEF waar we niet om heen kunnen met hun agenda 2030, we zullen allemaal gelukkig worden. Het staat gewoon op hun website. Is geen geheim verbond of samenzwering, nee het is een ontwerp. Maar wacht even, wetsvoorstellen van onze regering moeten door het parlement worden goed gekeurd. Hoe zit dat dan met de plannetjes van het WEF? Ach ja, waarom zouden we ze moeten goed keuren als we allemaal gelukkig worden.
Lang leve Bill
De globalisten van het WEF hebben geen parlementaire goedkeuring nodig, ze staan boven de landelijke overheden. Hebben net als de supranationale organisaties geen medezeggenschapsraad of ondernemingsraad, zijn verre van democratisch. Niet belangrijk zolang een noodwet en avondklok het volk de mond snoert. We zijn nihilisten en hebben onze privacy afgegeven omdat we zo graag op Facebook willen, en op Twitter, en op Youtube, Google enzovoort. Omdat we openbaar onze mening en plaatjes willen delen met onze vrienden op afstand die we niet elk moment van de dag meer kunnen ontmoeten. Ik begin de tentakels van het worldwideweb door te krijgen. Het www dat ons verbindt met alles en iedereen. Lang leve Bill Gates en het WEF.
GW