Die ´stilte´ – dat is dan de Palestijnse bevolking gedwee haar weinige land ook nog door Israël laten inpalmen, zal er nooit komen. Het is, hmm, ´gevaarlijk´ om partij te kiezen in het conflict (zeg maar de Oorlog, the never-ending-War) tussen Israël en de Palestijnse Staat. Gevaarlijk? Waarom eigenlijk? We hebben het hier over een regering en een kleine minderheid van extreme Joden die hun dixit Heilige Land willen. Willen in 100 procent ´eigendom´ bezitten, dat is inclusief Jeruzalem? Want Joden, de Joodse bevolking, mag je zogezegd nooit op de lange tenen trappen. Niet meer na wat hen in WOII is overkomen. Zo heet het dan. ´De spanningen tussen de Israëliërs en de Palestijnen zijn afgelopen nacht opnieuw hoog opgelopen. Vanop de Gazastrook werden honderden raketten naar Israël afgevuurd. Daarbij vielen zeker twee doden. Israël voerde dan weer een nieuwe reeks bombardementen uit op de Gazastrook. Langs Palestijnse zijde sneuvelden al 48 mensen, onder wie 14 kinderen en 3 vrouwen. De VN-Veiligheidsraad komt vandaag in spoedzitting bijeen.´Het is een zeer, zeer gecompliceerde Zaak, die al af en aan sinds 60 jaar de media haalt. En niets raakt opgelost. Niet één Groot Staatsman of -vrouw die opstaat en verzoent. Die oplost, met respect voor beide partijen. Enkele Amerikaanse politici – Clinton, Obama – kwamen wel dicht in de buurt van een oplossing, maar het heeft niet zo mogen zijn. Op verschillende momenten in de tijd leek een soort van oplossing dichtbij, waarbij gepraat werd en vooral: geluisterd. In plaats van wapens te laten beslissen, wat natuurlijk nooit een definitieve, duurzame oplossing kan bieden. Dus: de Oorlog tussen hardliners vanwege Israël en de Palestijnen blijft vandaag meer dan ooit een never-ending-War. En de wereld staat erbij en kijkt ernaar…
Stenen versus tanks
De problemen, die aan duizenden, honderdduizenden burgers aan beide zijden en militairen het leven kostten and counting, begonnen reeds in 1948 met de stichting van de Joodse Staat. Israël. Dit heeft wortels die veel langer teruggaan, tot wel in de 19de eeuw, zoals u in onderstaande video zult vernemen. Wat ook speelde was een soort van schuldgevoel bij de overwinnaars na Wereldoorlog Twee. Het is namelijk gedocumenteerd dat de geallieerde naties veel eerder wisten van het bestaan van zoiets vreselijks als concentratiekampen. Waarin miljoenen, niet alleen Joden!, de dood vonden. Een Joodse staat zonder een officiële erkenning van een Palestijnse Staat, door beide én de wereldmachten dan, was een ruezegrote vergissing. Hier spelen niet zozeer religieuze kwesties (behalve dan bij de extreme Joden, de Zionisten). Het is voor alles een kwestie van Land. Land, land en nog eens land. De Palestijnen wordt land afgenomen, gestolen, beetje bij beetje. Hoeveel land? Dat toont een Tweet, ook hieronder te zien. De Palestijnse jeugd vecht met stenen en molotov cocktails. De Israëlische militairen met zwaar materieel als tanks en vliegtuigen, veelal financieel en middels wapenleveringen gesteund door de VS, waar de Joodse gemeenschap voor een flink deel mee bepaalt wie de volgende president wordt. Persoonlijk sta ik altijd aan de kant van de underdog. Want de meerderheid heeft altijd ongelijk. Wat u? What would you do?
How Would You Feel?#Terroristaremadenotborn pic.twitter.com/0sAGycDBsO
— Willem Middelkoop (@wmiddelkoop) May 12, 2021
appeared first on Biflatie.