Het valt mij op dat onze aandacht erg eenzijdig is gericht op de heersende gezondheidscrisis. Alsof er geen andere zaken meer spelen in een ontvlambare wereld. De lontjes worden korter in een getergde maatschappij waar zelfstandig ondernemers en jongeren lijden onder het juk van opgelegde lockdowns en avondklok. Er ontspint zich een tweestrijd in voornamelijk westerse landen. Voor- en tegenstanders van de repressieve maatregelen komen tegenover elkaar te staan.
Gevecht om de spuit
Mensen die wijzen op volle ziekenhuizen en mensen die de ernst van de coronacrisis niet inzien. Hoe langer een crisis duurt, hoe meer tegenstellingen er ontstaan in de samenleving. Steeds meer demonstranten protesteren tegen de vrijheidsbeperkingen en daar tegenover zien we mensen die hun blik met oogkleppen voor hebben gericht op de propagandakanalen van de overheid. Daar waar ons wordt ingepeperd om braaf de overheidsbevelen op te volgen. Haal een spuit en wie weet mag je er ooit nog eens uit. Kortom, we worden door elkaar geschud vanwege een gezondheidscrisis die overigens in veel landen de bevolking bezig houdt. In feite een internationale aangelegenheid maar toch vecht ieder land voor zich. We voeren een vaccinoorlog om zo snel mogelijk spuitjes te kapen van welke leverancier dan ook. Het maakt niet uit van wie, als er maar zo snel mogelijk geprikt kan worden.
Collectieve angst
Ik zie een vorm van paniekvoetbal van nerveuze overheden die bang zijn om het vertrouwen te verliezen van een angstige bevolking. Vreemd dat in een jaar tijd de hele wereldbevolking zo bang is geworden. Waarvoor eigenlijk, zo vraag ik mij af. Ik snap dat er een besmettelijk virus rondwaart maar ik begrijp de collectieve angst niet. Het lijkt wel of we zijn aanbeland in de nieuwe wereld van de volmaakte samenleving waarbij elk risico op overlijden door welke ziekte dan ook moet worden uitgesloten. De behandelingen tegen kanker en andere levensbedreigende ziekten gaan we te lijf door te investeren in dure medicatie en medische apparatuur. Het mag wat kosten, dat hebben we er voor over, want niemand wil een vroegtijdig einde. Ook de inzet om een besmettelijk virus te bestrijden mag wat kosten. Het zal je maar overkomen dat je op hoge leeftijd wordt aangestoken en een paar jaartjes eerder overlijdt dan je had gepland. Het is een ethische discussie die we niet durven te voeren. Zie deze niet voorbij komen in onze mainstream media. Het lijkt of we collectief bang zijn om te overlijden aan infectieziektes. Het is goed om te investeren in de medische wetenschap en de zorg maar waar ligt de grens van overdrijving? Dat is een ethische discussie.
Oorlog?
Zoals zo vaak gebeurt wordt de aandacht afgeleid van andere zaken. Er zijn andere gebeurtenissen die weinig of geen aandacht krijgen. Laten we eens kijken naar de spanningen die al enige tijd geleden zijn opgelaaid aan de Europese oostgrens met Rusland. In deze column wees ik daar al op. Hoe vaak is dat in het verleden niet gebeurd dat alle ogen zijn gericht op slechts één netelige kwestie terwijl plotseling de vlammen uit het dak slaan op een locatie die we even niet in beeld hadden. Er wordt weinig aandacht besteed aan het conflict aan de oostgrens terwijl de troepenopbouw aan Russische zijde een omvang krijgt die wijst op de voorbereiding van een totale oorlog tussen meerdere landen. Geen grensconflict maar iets meer dan dat. Ik volg de ontwikkelingen daarginds op deze site. De auteur is goed ingewijd in de schermutselingen en verzamelt informatie uit meerdere bronnen. Lees het artikel en trek uw conclusie. Hoe ver weg is een oorlog waar niemand rekening mee houdt.
We hebben de NAVO nog
Oorlogen in West-Europa behoren tot een ver verleden terwijl de nieuwe wereld er totaal anders uitziet dan in de jaren van de Koude Oorlog(1945-1991). We hebben toch de NAVO en we hebben de VS met militaire bases verspreid over de hele wereld. De politieagent van de wereld met een vredelievende president. Toch? En niet te vergeten, we zitten in de jaren van de uitrol van de Agenda 2030 van het WEF. De wereld zal er in tien jaar tijd veel beter uitzien. Dat belooft ons het elitaire clubje van Klaus Schwab. Met nieuwe technologie, AI(artificiële intelligentie), robotica, enzovoort wacht ons het beloofde land. Nog even de klimaatplannen uitvoeren en onze jeugd wacht een nieuw leven. Dit gezegd hebbende heb ik al weer spijt van deze column. Onze ‘Russische vrienden’ zullen het gewoon bij een dreiging houden, zo zou Rutte namens onze demissionaire regering reageren.
Olie op het vuur
Onze premier met zo weinig actieve herinneringen zal zeggen, “wees niet bevreesd, we hebben een NAVO en een EU en we zijn solidair met Oekraïne. Het komt goed, let goed op uzelf, haal een spuit en vergeet het kanonnenkruit.” De 3 M’s zullen namens de EU wel even met Putin gaan praten. Merkel, Macron en onze Mark. Mark is goed in liegen en bedriegen. Hij kan een potentiële vijand met valse toezeggingen om de tuin leiden. Als je het eigen volk op een dwaalspoor zet dan ben je zeker geschikt als oliemannetje in grensconflicten. We gaan het zien. Gooit Mark olie op het vuur of maakt hij vrienden met een goeie buur. Kom op Mark, oorlog voeren vinden we te duur, haal nu voor ons de kastanjes uit het vuur.
GW
appeared first on Biflatie.