Crisis op de huizenmarkt? Ach kom, we malen gewoon het IJsselmeer leeg

Je zou een lijstje kunnen maken van de verschillende crises die de wereld in deze 21ste eeuw overspoelen. Je zou weg zinken in droefenis als je ziet hoe lang die lijst wordt. Misschien maar beter om het te beperken tot slechts een klein polderlandje, daar waar het leven goed is. Zou hier geen lang lijstje mogen worden, toch? Met welke verstoring zouden we het lijstje moeten beginnen. Welke crisis weegt zwaarder, een gezondheidscrisis, een financiële of een monetaire crisis, een crisis op de huizenmarkt of een kabinetscrisis. Moeilijk om ze naar rangorde te schikken.

Einde democratie

Laten we eerst het woord crisis definiëren. Wat mogen we in een welvarend land een crisis noemen. De ene verstoring is de andere niet. Laten we het houden op het maatschappelijk vlak waarbij het functioneren van de Nederlandse samenleving en de individu onder druk staat. Wanneer we niet in staat zijn om onze taken juist te verrichten. Kijken we terug naar de eerder opgesomde crises dan zou je denken dat we er zeker vier hebben. Vier crises in een welvaartstaat. Huizen die onbetaalbaar zijn voor jongeren, een virus dat zorgt voor maatschappelijke ontwrichting, een idiote prijsstijging in vermogenswaarden maar ook in primaire levensbehoeften, en tot slot een kabinetscrisis. Juist in een tijd van opstapeling van crises worden we geregeerd door een demissionair kabinet. Hoe bedenk je het. Formateur Hamer dreigt vast te lopen in haar pogingen om de juiste partijen samen te voegen die de basis moeten leggen voor een regeerakkoord. Dat wordt nog een dingetje nu we in een onheilspellende tijd vertoeven. Hoe krijg je van zoveel partijen met verschillende idealen de neuzen in dezelfde richting. Zien we hier een democratie die is vastgelopen?

Overdracht van de macht

Als we kijken naar de mondiale ontwikkelingen dan zien we dat we verkeren in het tijdvak van globalisering en technocratisch denken. Politieke partijen in een klein polderlandje kunnen van alles roepen in hun partijprogramma’s, maar wat doet de technocratische globalisering met ons kikkerlandje? Wat kan ons polderlandschap nog betekenen in het grote landschap van de mondialisering waarbij supranationale organisaties met ongekozen bestuurders het voor het zeggen hebben. Waar Big Tech aan de technotouwtjes trekt. Waar Big Farma profijt trekt van een door de WHO uitgeroepen pandemie en bij overheden aan de deur klopt. Waar de FED en ECB en andere centrale banken het monetaire beleid bepalen. Waar cryptovaluta en centrale bankgeld ons oude monetaire systeem onder druk zetten. Waar burgers van soevereine staten het vertrouwen kwijt raken in hun regering. Waar huizen onbetaalbaar worden en spaargeld weg rot bij de bank. Uit deze opsomming kunt u opmaken dat burgers als individu hebben afgedaan en zijn overgeleverd aan hogere machten die boven de Haagse regenten aan de touwtjes trekken. De overdracht van de macht is in volle gang.

Akkoord G7

Nog even over de formatie. Mevrouw Hamer kan haar missie staken. Er valt weinig meer te regelen voor een nieuwe regering. Laat Rutte en cs gewoon doormodderen, er ligt toch een noodwet. Belangrijke besluiten worden inmiddels op wereldschaal geregeld. Het akkoord dat de G7 onlangs sloten om een wereldwijde minimumbelasting van 15 % voor bedrijven in te voeren is slechts één voorbeeld waarbij een klein polderlandje niets heeft in te brengen. Het akkoord moet belastingontwijking tegengaan van bedrijven die wereldwijd hun winsten boeken. Niet alleen de Techgiganten zoals Facebook, Amazon, Microsoft, Google enzovoort, maar ook de Nederlandse bedrijven die mondiaal opereren. Een loffelijk streven. De belastingontwijkende multinationale bedrijven worden aangepakt, althans zo denken wij als consumerende burgers. Maar wie zijn wij? Wij nemen hun producten af. Als winsten van beursgenoteerde bedrijven onder druk raken zien de CEO’s en raden van bestuur zich genoodzaakt om maatregelen te nemen. Personeelsreductie en prijsstijgingen zijn het gevolg. Kortom, de rekening volgt. Dit is dus het grote plaatje. Besluiten op supranationaal niveau werken door op nationaal niveau. Zoals ik eerder opmerkte, er liggen nog een aantal problemen op de formatietafel. Een eensgezinde oplossing ligt niet voor de hand. Laten we gewoon niets doen, laten we afwachten op wat het IMF, VN/WEF, de ECB en EU gaan doen.

VN-Migratiepact

In dit tijdvak van globalisme is een klein polderlandje niet meer alleen verantwoordelijk voor de lage rentestandaard, hoge huizenprijzen en migratiebeleid. Er ligt een VN-Migratiepact, ook wel het “Pact van Marrakesh” genoemd. Daarin is een internationaal veilige, ordelijke en reguliere, migratie geregeld. Hebben NL-kiezers geen persoonlijke zeggenschap in gehad. We moeten dus meer woningen bouwen want er is nog volop ruimte in de polder. Maar wacht even, hoe zit het dan met de uitgifte van bouwvergunningen die worden gehinderd door de stikstof en pfas-problematiek. Ook dat is niet het probleem van onze polder, is puur het gevolg van een mondiaal afgesloten klimaatakkoord.

Complot

Laten we de crisis op de huizenmarkt dan snel voorleggen aan de supranationale organisaties. Wel even een labeltje er aan hangen dat we één van de kleinste landjes ter wereld zijn. Het IJsselmeer en de Waddenzee zijn beschermd en kunnen we niet meer inpolderen. Ach, wie ben ik, slechts een individu die graag mag fietsen door het afwisselende Hollandse landschap met z’n oude molens. Fiets ik onlangs langs het IJsselmeer en schrik me rot. Staan ontelbare windmolens met enorme wieken te draaien. Ik vrees dat daar een complot achter zit. Een paar schroeven aan de onderkant en ze malen in een paar weken het hele IJsselmeer leeg.

GW