Ken jij Rick Wurster al? Grote kans van niet. Toch is hij al sinds begin dit jaar het nieuwe gezicht van Charles Schwab, een van de grootste brokers en vermogensbeheerders van de Verenigde Staten. En hij zei onlangs iets dat bleef hangen, in een interview met de Wall Street Journal:
De lijn tussen investeren en gokken is aan het vervagen.”
Beleggen lijkt steeds meer op wedden
Hij doelde hiermee op twee punten: de opkomst van voorspellingsmarkten (waar je kunt inzetten op gebeurtenissen in de reële wereld) en de toenemende speculatie in de financiële markten, vooral onder jonge beleggers.
In hetzelfde interview voegde Wurster er iets vertrouwds aan toe, bijna alsof hij het uit een schoolboek heeft gehaald:
Vermogen bouw je op door te sparen, gespreid te beleggen en dat voor de lange termijn vol te houden.”
En eerlijk is eerlijk: als je puur naar de statistieken en historie kijkt, is dat geen slecht advies. Geduld is nog altijd een onderschatte asset.
Geduld is een schone zaak
Alleen wringt er iets. Want als het zó verstandig is, waarom kiezen dan zoveel mensen, waaronder opvallend veel jongeren, toch voor instrumenten die verdacht veel op een casino lijken?
Waarom wordt het “spreiden en geduld” zo vaak ingeruild voor “alles of niks”?
Het antwoord zit niet alleen in hebzucht, dopamine of advies van financiële goeroes op TikTok. Het zit in iets wat Wurster in zijn keurige advies vergeet: het perspectief op een betere financiële toekomst.
Vroeger was alles beter
Millennials zijn grofweg de eerste generatie die het in veel westerse landen financieel niet vanzelfsprekend beter krijgt dan hun ouders. Ook Gen Z ondervindt zich aan dezelfde structurele problemen. De manier waarop deze generaties op die economische ontwikkelingen reageren, heeft een naam: financieel nihilisme.
Financieel nihilisme is de moedeloze houding van voornamelijk jongeren die hun economische en financiële toekomst vooral als gesloten zien, waardoor de prikkel om hun persoonlijke geldzaken zorgvuldig te regelen afneemt.
Omdat het perspectief op een eigen huis, vermogen of een stabiel pensioen zwak is, slaat verantwoordelijkheid hier niet om in spaarzaamheid, maar in gelatenheid: men haakt mentaal af en behandelt geld steeds meer als iets waar toch geen grip op te krijgen is.
Vanuit die gelatenheid verschuift het gedrag richting roekeloos “gokgedrag”, bijvoorbeeld in memecoins, leverage trading of tegenwoordig dus ook voorspellingsmarkten, niet zozeer uit pure hebzucht, maar als reactie op het gevoel dat traditionele, gedegen strategieën toch geen wezenlijk beter toekomstperspectief opleveren.
Dit is de context die Wurster mist in zijn advies.
Ga op zoek naar de ongebaande paden
Betekent dit dan dat lange termijn beleggen per definitie een slecht idee is? Nee. Het betekent vooral dat je het niet meer kunt verkopen als universele oplossing. Jouw situatie, jouw buffer, jouw doelen en jouw risicotolerantie bepalen wat verstandig is.
Daarbij komt, dat er tegenwoordig ook meer mogelijk is dan het klassieke 60/40-portefeuille. Dat is geen reden om in iedere nieuwe hype roekeloos je geld te verspelen, maar wél een aanmoediging om met open ogen te gaan onderzoeken.
Vraag je af: wat zijn edelmetalen, en waarom is goud het afgelopen jaar zo sterk gestegen? Wat is Bitcoin precies, en welke rol kan digitale schaarste spelen in een wereld die steeds technologisch geavanceerd wordt? En misschien wel de belangrijkste vraag: zoek je kwaliteit en waarde, of ben je eigenlijk vooral op jacht naar een verhaal dat je even hoop geeft?
Want hoop is altijd al een schaars goed geweest. En precies daarom is het voor velen zo duur.
Het bericht De economie als wedkantoor: waarom er wordt gegokt op de toekomst verscheen eerst op Crypto Insiders.