Waarom mensen je anders aankijken als je in crypto belegt: een kwestie van angst?

Michael Eisink is 20 jaar psycholoog en coach. In 2017 ontdekte hij de wondere wereld van bitcoin en sindsdien is hij besmet met de cryptokoorts. In zijn columns bekijkt hij crypto door het oog van een psycholoog.

Middels de vragenlijst onderaan deze column hebben we bij Crypto-Insiders verschillende vragen van jullie mogen ontvangen, waarvoor dank! Het is niet mogelijk om alle vragen in één column te behandelen. We bespreken vandaag twee vragen, die ik samenvoeg aangezien deze onderliggend hetzelfde thema hebben. 

De eerste vraag is er één die in veel huishoudens gesteld zal worden, namelijk: “Waarom praat mijn vriend zoveel over bitcoin?”. De tweede vraag hangt daar wat mij betreft nauw mee samen: “Waarom kijken mensen mij anders aan als ik vertel dat ik in crypto beleg?”. 

Het onderliggende thema is buiten de hokjes durven denken en met enthousiasme een nieuwe ontwikkeling omarmen. 

Bitcoin als gespreksonderwerp

Ter vergelijking noem ik hier Michael Saylor. Deze man is de bitcoin-aanhanger pur sang. Zo post hij elke dag een unieke digitale tekening op social media waarin hij bitcoin (BTC) centraal stelt en hiermee onder de aandacht brengt en houdt. Ik ken mijn naamgenoot natuurlijk niet persoonlijk, maar ik kan mij voorstellen dat zijn vrienden en familie helemaal gek worden van zijn enorme passie en gedrevenheid. Deze man is niet zomaar iemand, maar een uitstekende zakenman die het succesvolle bedrijf MicroStrategy inc. heeft opgezet dat wereldwijd software levert aan grote bedrijven die met deze software ingewikkelde analyses kunnen maken om meer efficiënt te kunnen werken. Dat bereik je niet zonder een enorme drive.

Je zou kunnen zeggen dat Michael Saylor een visionair is. Dit soort types hebben het vermogen om op basis van een flinke dosis lef gecombineerd met doorzettingsvermogen en innovativiteit werkelijk een grote impact kunnen hebben op de wereld. 

Ze zijn echter ook anders, afwijkend van het gemiddelde. De gemiddelde persoon is iemand die zich veilig in het midden houdt, geen risico’s neemt en zijn kop niet boven het maaiveld durft uit te steken. Dit heeft een evolutionaire reden zoals ik in een van mijn eerdere columns heb besproken: anders zijn brengt het risico met zich mee om verstoten te worden uit de sociale groep. Dit was in de oertijd zeer risicovol en verkleinde de kans om te overleven en de genen te verspreiden. 

Wanneer iemand door zijn omgeving vreemd wordt aangekeken wanneer hij vertelt in crypto te beleggen, komt dit doordat de ander meer conventioneel is dan de crypto-belegger. Dat betekent dat de toehoorder niet goed durft af te wijken van het gemiddelde (in dit geval op financieel vlak). Deze ander wordt echter blijkbaar wel geraakt door wat de belegger hem vertelt, aangezien hij de moeite neemt het gedrag van de belegger actief te veroordelen. Dat kost energie en moeite. We moeten daarom aannemen dat het oordeel richting de belegger vooral iets zegt over de oordelende persoon. Anders zou hij de energie voor het oordeel niet hebben vrijgemaakt.

Wat zou geraakt kunnen zijn in de oordelende partij? Ik zou mij goed kunnen indenken dat de oordelende persoon zich onbewust realiseert dat hij meer risicomijdend is dan de belegger en hij zal er ergens in zijn onderbewuste van balen dat dit zo is. Zoals je weet als je mijn columns vaker leest, is een negatief gevoel iets dat een mens onbewust wil opheffen. Hoe hef je een licht vervelend gevoel op? Juist, door het gedrag dat de ander durft te stellen dat jij niet durft te stellen, te veroordelen!

Een angst voor bitcoin?

Volg je het nog? Kort samengevat: als iemand een oordeel heeft over een ander, komt dit meestal vanuit angst van de persoon die oordeelt. Bijvoorbeeld de angst dat de persoon die belegt in crypto straks een hogere sociale status heeft dan hij of zij. Deze angst zal worden weggewerkt door de ander te ontmoedigen dóór te gaan met beleggen in crypto. Dat zou hij natuurlijk ook kunnen doen door zelf te gaan beleggen in crypto maar daar zit nu juist de crux: daar is de oordelende partij te risicomijdend voor. Veroordelen is daarmee dus per definitie een zwaktebod.

We kunnen ten slotte concluderen dat de crypto-fanatisten onder ons onafhankelijke, vernieuwende denkers zijn die vasthouden aan hun theorie dat er een aanzienlijk kans is dat crypto een grote toekomst heeft. Het onafhankelijke kan alleen behouden worden als er actief en krachtig over gesproken en gediscussieerd wordt. Het is niet bestemd voor ja-knikkers. Deze nemen al deel aan de groep van veroordelers. De mensen die te weinig onafhankelijk durven denken worden al vroeg overtuigd door de conservatieven en zullen hun stem niet meer laten horen. 

Het is daarmee logisch dat de mensen die onafhankelijk blijven denken nu juist de grootste “doordrammers” zijn aangezien zij beschikken over voldoende eigenwijsheid om vast te blijven houden aan hun eigen zienswijze. Mogelijk irritant voor de omgeving, maar bedenk: alle verandering komt met weerstand en zonder wrijving geen glans. Wie weet leven jullie over een aantal jaren in grote weelde door het irritante geklets van je vriend!